اضطراری...
امّن یُجیب.. حال دلم اضطراری است
از دختری که بد شده دیگر فرار ی است
آن روزهای دائمی اعتبار سوخت
این روزها خطوط دلم اعتباری است!
با صفر نهصد و سی و..، یکبار هم شده
آنتن بده؛ تماس دلم اضطراری است
این زنگهای نیمه شبی عاشقانه نیست
انگار ساعت تو همیشه اداری است!
با هر «الو، بگو»ی تو من قطع میشوم
وقتی «الو بگو و نگو...» اختیاری است
وقتی که «گوش میکنم» بعد یک سکوت
مثل سلام های شما چوبکاری است
حالا دلم... در این شب بی مشترک ترین
مشغول زنگ وسوسه ی انتحاری است
«امّن یجیبِ» گوشیِ «مُضطَر» اذا دَعاه...
این بوقهای آخر چشم انتظاری است...
«زهرا هاشمی.نشریه ی مهبانگ»